مناجات با خدا - شب پنجم رمضان المبارک 1392

اینجا کریمی هست که بسیار می بخشد
لب وانکردی تا کنی اقرار می بخشد
تقصیر استغفار ، اوج باور عبد است
قبل از گنه کردن تو را غفار می بخشد
وقت گنه پرده بروی ما می اندازد
مشغول عصیانیم که ستار می بخشد
هر قدر هم دوری کنیم او در پی ما هست
گاهی به خلوت ، گاه در ارزان می بخشد
این صبر که دارد خدا ، شرمندگی دارد
هرچه گنه را می کنی تکرار می بخشد
پیچیدگی زندگی تمرین رشد ماست
اینها مقاماتی است که دلدار می بخشد
در میهمانی هوشیاری جزء ارکان است
این صاحب خانه به ما اسرار می بخشد
آب حیاتی که خدا فرموده این اشک است
این هدیه را بر دیده ی بیدار می بخشد
فرموده است شیخ الائمه حق کسی را که
اشکی بریزد در عزای یار می بخشد
ذکر حسین در تشنگی تسبیح ما باشد
جان را صفای این ذکر گوهر بار می بخشد

----------------------------------------

اشعار روضه حضرت علی اصغر ^(ع)  قسمت اول

سپاه را چقدر سیر کرد آب فرات
چه زود این همه تغییر کرد آب فرات
چه کرد با جگر تشنه ها نمی دانم
رباب را که زمین گیر کرد آب فرات
رباب را چه قدر در حرم خجالت داد
همان دو لحظه که تاخیر کرد آب فرات
همان که آبرویت را زگریه اش داری
سه شعبه در گلویش گیر کرد آب فرات
دوباره آب رسید و به سینه شیر آمد
ولی چه سود کمی دیر کرد آب فرات

---------------------------------------------

اشعار روضه زبان حال حضرت رباب ^(س)  قسمت دوم
برای آب ، آب ما در این صحرا جوابی نیست
خجالت میکشم وقتی ، میان خیمه آبی نیست
خجالت میکشم مادر ، میان سینه شیری نیست
غروب عمق مجروح تو دیگر آفتابی نیست
از این دریا که حتی قصرهای کوفه سیرابند
برای خشکی لب های تو غیر از سرابی نیست
برای قطره ی آبی به هر کس رو زدم مادر
ولی اینجا کسی مادر پی کسب ثوابی نیست
روی سر نیزه ها ، جای گلوی کوچکت تنگ است
روی نی ها ، جای اینکه تو بخوابی نیست