مناجات با حضرت حجت  ^{روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفدا}

هر چند که ما را نوشتند از گداها

اصلا نمی آید گدا بودن به ماها

ما روسیاهان ارزشی خاصی نداریم

ماها کجا و نوکری دلرباها

ماهر چه قدر اصرار کردیم او نیامد

اصلا چه شد آقا بیا آقا بیاها

ما ها که هیچ، این خوب ها در انتظارند

کِی میرسد روز وصال آشناها

از دوری اش بد جور حال ما خراب است

رونق گرفته باز هم دارالشفاها

من که بدم، پس دیدنش روزی من نیست

ای خوش بحال خوبها، حاجت رواها

طبق احادیث رسیده ناظر ماست

بد نیست پیشش ذره ای شرم و حیاها

از بس که در اعمال بد اصرار دارم

رنگی ندارد پیش او دیگر حناها

یک راه حل باقی است آن هم نام زهراست^(س)

نامی که باشد از تبار کیمیاها

-----------------------------

اشعار روضه امام صادق ^{علیه السلام}

مثل اینکه غم پروانه ندارد پایان

قصه آتش و بت خانه ندارد پایان

محک غیرت مردانه ندارد پایان

ظلم این مردم بیگانه ندارد پایان

از پی هیزم و دنبال طناب اند همه

وای بر آن همه شاگرد که خوابند همه

بی خبر وارد این بیت مطهر نشوید

چکمه پوشیده در خانه حیدر نشوید

روی سجاده اش از عمد به هر سو ندوید

زود از بیت بنی فاطمه بیرون بروید

بی هوا ریشه تحت الحنک از پشت نگیر

این محاسن که سفید است تو با مشت نگیر

خانه شعله ور و ناله مادر مادر

حمله بی خبر و ناله مادر مادر

یاد آن چل نفر و ناله مادر مادر

لگد و میخ در و ناله مادر مادر

روضه انگار گریزی به فدک می خواهد

مادری در وسط شعله کمک می خواهد

کمی آرام که از خانه عبا بردارد

کمی آرام که این مرد عصا بردارد

کمی آرام در سوخته را بردارد

بگذارید که دستی به دعا بردارد

ریسمان دور گلو کاش نمی گرداندند

جلوی این در و همسایه نمی چرخاندند

گفت در آتش امام، عمتی المظلومة

کوچه و مردم آن، عمتی المظلومة

سنگها از روی بام، عمتی المظلومة

وای از بزم حرام، عمتی المظلومة

بارها شیخ حرم در پی مرکب افتاد

یاد ایام گرفتاری زینب افتاد