مناجات با امام رضا (ع)
دخیل بسته ام آب و نان نمی خواهم
به جز محبت از این آستان نمی خواهم
به جز تو دست نیاز مرا ندید کسی
امام من تویی و از دیگران نمی خواهم
بگیر جان مرا رد مکن مرا آقا
که من بدون نگاه تو ، جان نمی خواهم
بیا حجاب دلم را بزن کنار، خودت
که آفتاب تویی ، سایه بان نمی خواهم
همین که ضامن می شوی برای...
برای صید تو بودن گمان نمی خواهم
نگاه من به ضریح تو یک جهان حرف است
برای عرض ارادت زبان نمی خواهم
دلم هوای تو کرده هزار مرتبه شُکر
دل بدون تو را بی گمان نمی خواهم
برای صحن تو بال و پَرِ دلم وقف است
کبوترم که جز این آشیان نمی خواهم
مرا هوای حریم تو کربلایی کرد
به جز حسین از این آسمان نمی خواهم
اشعار سینه زنی
در کوچه مثل مادرش دارد می آید
خاکی شده بال و پرش دارد می آید
مظلــــــوم رضـــــــــا جان ، مظلــــــوم رضــــــــــا جان
می آافتد و پا میشود با چه مکافات
سخت است و حتی باورش دارد می آید
مظلــــــوم رضـــــــــا جان ، مظلــــــوم رضــــــــــا جان
از رنگ و رویش حتی آسمان هم بی خبر بود
با یک عبا روی سرش دارد می آید
مظلــــــوم رضـــــــــا جان ، مظلــــــوم رضــــــــــا جان
دیدی چه آمد بر سرم ای داد و بیداد
رفت از کفم آب آورم ای داد و بیداد
مظلــــــوم ابالفــــــــضل ، مظلـــــوم رضــــــــــا جان
آتش گرفته خانه زهرای اطهر
نیلی شده نقش زمین مظلوم مادر
مظلـــــــومه زهــــــــــرا مظلــــــــوم رضــــــــــا جان
آقا توان ناله کردن هم ندارد
آتش گرفته حنجرش دارد می آید
مظلــــــوم رضـــــــــا جان ، مظلــــــوم رضــــــــــا جان
بوی مدینه در خراسان پخش می شد
این عطر از دورو برش دارد می آید
مظلــــــوم رضـــــــــا جان ، مظلــــــوم رضــــــــــا جان
دختر ندارد خواهرش هم زودتر رفت
غصه ندارد مادرش دارد می آید
مظلــــــوم رضـــــــــا جان ، مظلــــــوم رضــــــــــا جان
