مناجات با حضرت حجت ^{روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفدا}

برای آنکه بیایی به جاده می نگرم

برای تو چقدر حرف دارد این جگرم

هنوز هفته به هفته پَرَم زمین گیر است

هنوز بال ندارم به آسمان بِپَرَم

کویر خشکم و چشم انتظار بارانم

هنوز میوه ی کالم ؛ هنوز بی ثمرم

دوباره کیسه ی خالی برایت آوَردم

هنوز شُکر خدا من گدای پشت دَرَم

چقدر جمعه گذشت و چقدر مادر من

نیامدی ؛ چقدر پیرتر شده پدرم

بدون تو چقدر درد بی دوا دارم

بدون تو چه بلاها که آمده به سرم

همیشه دست نوازش تو می کِشی به سرم

همیشه خوبی و من هم همیشه دردسرم

مگر خود تو نگفتی مواظبم هستی !؟

برس به داد دلم در گناه غوطه وَرَم

خودت اجازه نده بعد از این گناه کنم

خودت مراقب من باش بی تو در خطرم

اگر دعای خودت کار را درست کند

که من قنوت بگیرم دعای بی اثرم

دلم خوش است به این روضه ها و هیئت ها

به این بهانه مگر ره به کوی تو ببرم

برای کربُ و بلا ؛ برای شش گوشه

میان روضه دلم تنگ شد برای حرم

اشعار مدح حضرت امام حسن عسکری ^{(علیه السلام)}

دوباره عشق سمت آسمان انداخت راهم را

نگاهی باز می گیرد سرِ راهِ نگاهم را

کدام آغوش بین خویش جا داده است ماهم را

که برگردانده امشب سوی دیگر قبلهگاهم را

من امشب حاجی این قبله این قبله نما هستم

من امشب بنده مولایِ سُرِّ من رَئا هستم

درون سینه ام انگار شور دیگری دارم

به لطف ساقی امشب در سبویم کوثری دارم

به دستی زلف یار و دست دیگر ساغری دارم

شرابی ناب از انگورهای عسکری دارم

من امشب عشق را تکرار در تکرار میخوانم

حسن⁽^ع⁾جانم حسن جانم حسن جانم حسن جانم

وزیده از پگاهِ شهر پیغمبر⁽^ص⁾نسیمی که

رسیده سالهایی قبل همراه شمیمی که

تمام شهر را پُر کرد آن فیضِ عظیمی که

خبر داده است باز از جلوهی دست کریمی که

همان خُلق و همان خو در جمالش منجلی باشد

که مثلِ آن حسن⁽^ع⁾آرامِ جانِ این علی⁽^ع⁾باشد

نگاهت چون مسیحاییست که بر مرده ها جان است

که گاهی لرزه بر اندام مأمورانِ زندان است

و یا ابریست که در آسمان هم حکمِ باران است

بگو این چشم انسان است یا از آنِ یزدان است

تو هم جسمی و هم جانی، تو هم ابری و بارانی

صِفاتت گفت یزدانی، خدایی یا که انسانی؟

رکاب سامرا را گنبد زرد تو مروارید

حریمت کعبه آمال، قبرت قبلهی امید

گدایان! هرکجا هستید، امشب هرچه می خواهید

دخیل عشق بندید از همان جا بر درِ خورشید

اگر که سائل شهر مدینه مجتبی⁽^ع⁾دارد

کسی چون عسکری⁽^ع⁾را هم گدای سامرا دارد

میایی و برای مهدی ات⁽^عج⁾دلداده میسازی

هزاران عاشقِ در دامِ عشق افتاده میسازی

از اشک دیدهی چشم انتظاران جاده میسازی

برای امرِ غیبت شیعه را آماده میسازی

میان پرده، اسرارِ خدا را بی صدا گفتی

برای شیعیانت افضل الاعمال را گفتی

تو آن معنای پروازی که بی تو هیچ بالی نیست

زلال جاری باران لطفت را زوالی نیست

به جز درد فراقِ مهدی ات⁽^عج⁾آقا ملالی نیست

یقیناً جای فرزندِ تو در این بزم خالی نیست

دعا کن تا که من هم جمکرانی باشم آقا جان

دعا کن تا ابد صاحب زمانی⁽^عج⁾باشم آقاجان

اجازه می دهی امشب تو را ابن الرضا⁽^ع⁾گویم

صفای مرقدِ شش گوشه ات را کربلا گویم

غریب سامرا، از غربت یک آشنا گویم

برایت قصهی یک مادر و یک کوچه را گویم

از آن ابری که زیر ظلمتش پوشاند ماهش را

از آن مادر که بینِ کوچه ها گم کرد راهش را

نوای عرش