فایل صوتی (کامل)  

 فایل صوتی (مناجات و روضه باکیفیت اصلی)  

مناجات با حضرت حجت  ^{روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفدا}

دگر ای دوست مرا در حَرَمَت مَحرَم کُن

رفتم از دست نگاهی به دل ما هم کُن

یا بیا جانب قبله بِکِشان پای مرا

یا بر احوال دلم فکر کمی مرهم کُن

دست و پا می زنم از دور نگاهم بکُنی

گوشه چشمی به من و ناله ی پُر دردم کُن

با نگاهی بده خاکستر عمرم بر باد

این جگر سوخته رسوای همه عالم کُن

من زمین گیر شدم باز قدم پیش گذار

التفاتی کُن و این فاصله ها را کم کُن

گریه از اول خلقت شده ارثیه ی ما

فکر چشمان پُر از اشک بنی آدم کُن

دیگر این نوکرتان گریه کُن سابق نیست

پای بر دیده نِه و چشم مرا زمزم کُن

می رسد بوی تو اما خبری نیست ز تو

یوسفا چاره ی این شام پُر از ماتم کُن

کاش می شد که شبی خواب تو را می دیدم

دوستم داری اگر قلب مرا محکم کُن

ناز داری تو و ناز تو کشیدن سخت است

رحمی آخر به من و کوچکی قلبم کُن

به علمدار قسم پای رکابت هستم

شانه ی گرم مرا تکیه گه پرچم کُن

همچنان اُمِّ بنین سوز و نوا دارم من

هوس یک سحر کرب و بلا دارم من

---

  اشعار مدح و روضه حضرت ام البنین ^(س) :

تو شاهکار عشق بازی در زمینی

تو دست پنهان خدا در آستینی

اُمُّ الادب ،  اُمُّ الوفا ، اُمُّ البنینی

دلگرمی نسل امیرالمونینی

در پیشگاه تو ادب تعظیم کرده

قرص قمر میر عرب تعظیم کرده

مانند نور آمدی تابیدی و بعد

با دست زهرا مورد تأییدی و بعد

خود را دم بیت ولایت دیدی و بعد

آن چارچوب سوخته بوسیدی و بعد

گفتی اگرچه در حرم تازه عروسم

من آمدم دستان زینب را ببوسم

دیدی چگونه گریه کن ها گریه کردند

غمدیده ها با یاد زهرا گریه کردند

با نغمه ی لب های مولا گریه کردند

یا فاطمه می گفت هر جا گریه کردند

آن روز تنها خواهش قلبت همین شد

یا فاطمه تبدیل بر اُمُّ البنین شد

شهر مدینه در هیاهو زین خبر شد

شکر خدا ام البنین صاحب پسر شد

اما کلامی باعث خون جگر شد

زخم زبان ها بر دل تو نیش تر شد

گفتند با تو بعد ازین کم میگذارد

بر این یتیمان دیگر او کاری ندارد

اما دهان یاوه گویان را تو بستی

پای قرار خویش با زهرا نشستی

دیدن از جام رضای یار مستی

چون رشته ی فرزند و مادر را گُسستی

گفتی اگرچه بین تان خیلی عزیزم

در خانه عباسم غلام و من کنیزم

زینب تو را با نور ایمان آشنا کرد

با یک نظر دلداده ی آل عبا کرد

برآتش عشقش تو را هم میتلا کرد

آن قدر پیشت صحبت کرببلا کرد

تا اینکه شاخ و برگ هایت پر ثمر شد

دار و ندارت چهار فرزند پسر شد

کم کم پسرهای تو بال و پَر گرفتند

دور و بَرَت را مثل یک لشگر گرفتند

درس شجاعت از خود حیدر گرفتند

بوی امیر فاتح خیبر گرفتند

گوییم از اوصاف عظیم تو همین حد

زینب پس از زهرا تو را مادر صدا زد

ای وای از روزی که قلبت را شکستند

حجاج زهرا بار بیت الله بستند

دیدی همه سرها گرفته روی دستند

با چه شکوهی بین محمل ها نشستند

بر زانوی عباس زینب پا گذارد

شُکر خدا که محمل او پرده دارد

اما پس از شش ماه شام غم سحر گشت

با دیدن یک صحنه ای چشم تو تر گشت

از این مصیبت عالمی خونین جگر گشت

باور نمی کردی ولی دل با خبر گشت

بالاترین روضه همین در عالمین است

از راه آمد زینب اما بی حسین است

فریاد زد اُمُّ البنین گیسو سپیدم

مادر نبودی عصر عاشورا چه دیدم

از خیمه تا گودال با زحمت دویدم

با دست خود از پهلویش نیزه کشیدم

اُمُّ البنین تاج سرم را سَر بریدند

پیراهنش را از تَنَش بیرون کشیدند

مادر نبودی پس گوش کن از این خبرها

از داغ عباس تو خم گشته کمرها

واشد به روی من نگاه رهگذرها

چادر به سر دارد دویدن دردسرها

عباس رفت و آبروی خواهرش رفت

دعوا شد و چادر ز روی خواهرت رفت

اُمُّ البنین اول دو بازویش بهم ریخت

تیری رسید و چشم و ابرویش بهم ریخت

ضرب عمودی آمد و رویش بهم ریخت

تا روی نیزه رفت گیسویش بهم ریخت

عباس نامردی عمود آهنین خورد

بی دست از بالای مرکب بر زمین خورد

دروازه ی کوفه قیامت ساختم من

بر مرکب طوفانِ خطبه تاختم من

تا چشم روی نیزه ها انداختم من

در یک نظر عباس را نشناختم من

از درد غیرت صورتش چرخاند مادر

بستند او را تا به نیزه ماند مادر

مادر دعا کن منتقم دیگر بیاید

چون او گره از اَبروی زهرا گشاید

صحن و سرایی در بقیع بر پا نماید

پایان هر روضه دعا کردیم شاید

ما کاشف الکرب امام خویش گردیم

دار و ندار خویش نذر یار گردیم