فایل صوتی (کامل) باتشکر از دوستدارن حاج منصور ارضی
فایل صوتی (مناجات و روضه حضرت ام کلثوم (س) باکیفیت اصلی)
مناجات با حضرت حجت روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفدا
آن جا که ظلمت می شود از نور ... بهتر
سِرّ خدا هر چه شود مستور ... بهتر
وقتی که یعقوبی به فکر پیرهن نیست
یوسف زکنعانش مهجور ... بهتر
حق می دهم از بس که زحمت داشتم من
گفتی رفاقت با شما از دور ... بهتر
خیلی برای دوریت کم گریه کردم
چشمم اگر اشکی ندارد ،کور ... بهتر
این مزرعه بی اشک مانند کویر است
سازد به این محصول، آب شور ... بهتر
من طفل بازیگوشم و تنبیه ،لازم
آقا بزن گر می شود با زور ... بهتر
آهم تو را آخر کنارم می کِشاند
نزد طبیبان هر قَدَر رنجور ... بهتر
گاهاً بیا با این گدا هم درد دل کن
حرف سلیمان را بفهمد مور ... بهتر
جایی کنار خیمه ات روزی ما کن
موسی عبادت می کند در طور ... بهتر
بالا سر ما نوکرانت باش چون کار
رفته همیشه پیش، با دستور ... بهتر
وقتی سرم سرمایه ی خاک رهت نیست
گردد جدایی، وصله ی ناجور ... بهتر
معنای حسرت خوردن این بندگی را
می فهمم آقا در میان گور ... بهتر
نهر روان و تشنه ای را نحر کردند
گریه کنم با روضه ی منحور ... بهتر
اشعار روضه حضرت ام کلثوم (س)
ازگل یاس یاد باید کرد
یاد کوثر زیاد، باید کرد
یاد کُن اختران مولا را
روضه ی دختران زهرا را
یاد کن اُخت الحسین، یاد حسین
مونس زینب ، امتداد حسین
بانوی بانوان هر دو جهان
ام کلثوم تاج دار جنان
همه جا مثل سایه با زینب
برلبش صبح وشب یا زینب
کیست این سایه، شاخه ی طوبی
اولین روضه خوان عاشورا
یا حسینش همیشه بر لب بود
اولین نوحه خوان زینب بود
داشت برلب میان اهل حرم
درد دل با پیمبر اکرم
خون زدلها چکید یا جَدّاه
جان به لب هارسید یا جَدّاه
ما که مهمان کربلا بودیم
ما گرفتار هر بلا بودیم
ظلم و جور حرامیان دیدیم
سنگ باران ز کوفیان دیدیم
وای از کوفه و پذیرایی
دخترانت همه تماشایی
دید چشمان ما جنایت را
معجر زخم آل عصمت را
روز پرده نشینی از ما رفت
آبرویی ز آل طاها رفت
ناقه ها بی توان بود و ما خسته
دستهامان به ریسمان بسته
بود چشمان مردمان بر ما
پوست ها سوخته شد از گرما
بهتر ای مادرا نبودی تو
وسط ماجرا نبودی تو
حرمی را که هیچ مَحرَم نیست
غیر نامحرمش مجسم نیست
بعد ظلم حرامی ملعون
همه غارت زده همه محزون
بود بی سایه ی برادرها
گریه ها گریه های دخترها
شاهد ظلم بی حساب شدیم
وارد مجلس شراب شدیم
لب و دندان زچوب کینه شکست
مادرا، حرمت سکینه شکست
نام او را چو زشت می بَردند
پیش زینب شراب می خوردند
روز ما سخت روزگاری شد
که حسینت به طشت قاری شد
چشم تو در عزای او گِریَد
تا قیامت برای او گِریَد
دخترانت بلند می گِریَند
نوحه سر می دهند و می گِریَند
