فایل صوتی ( کامل) با تشکر از دوستداران حاج منصور ارضی
فایل صوتی (مناجات و روضه امام هادی (ع) با کیفیت اصلی)
مناجات با حضرت حجت روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفدا
بیا که تا تو نیایی بهار بی معناست
خوشی مردم این روزگار بی معناست
تب فراق تو بیچاره کرده دنیا را
بدون تو به دلی باقرار بی معناست
تحمل غم هجران تو عجب سخت است
به زیر تیغ توییم و فرار ، بی معناست
محبت تو نباشد عبودیت هم نیست
و زندگانی شب های تار ، بی معناست
ولایت تو به شیعه حیات بخشیده
نَفَس کشیدن با اختیار ، بی معناست
ببین ارادت ما را به سُخره می گیرند
برایشان سخن از کوی یار ، بی معناست
بیا که خلق بدانند صاحبی داریم
زنند طعنه که این انتظار ، بی معناست
خرابکای ما را بیا تو جبران کن
و گرنه توبه کنم بیشمار ، بی معناست
تو صبح آمدنت یا علی به لب داری
که فتح خیبر بی ذوالفقار ، بی معناست
هر آن که عبد علی نیست منکر حق است
و سجده اش سوی پروردگار ، بی معناست
نجف نگین زمین نه ...!!! که زینت عرش است
بدون خاک نجف هر دیار ، بی معناست
فَمَن یَّموت یَرَنی چشمه ی امید دل است
علی نیاید اگر احتضار بی معناست
به سینه نیست غمی جز غم حسین ... هرگز
که حشر جز به عزای نگار بی معناست
اشعار روضه امام هادی (ع)
من که شد گوشه ی تبعید عبادت کارم
سالها دشمن من داده ز غم آزارم
دوستان شیفته ی خُلق خوش و رفتارم
دشمنان نیز خجالت زده از کردارم
نیست جز یاری قرآن تلاوت یارم
ظلم و جور خلفا بود که خونبارم کرد
متوکل ز همه بیشتر آزارم کرد
هیبت حیدریم تیر به اعدا می زد
معجزاتم همه شمشیر به اعدا می زد
ذکر من بود که زنجیر به اعدا می زد
من ستم دیدم و تقدیر به اعدا می زد
گاه یک شیر ز تصویر به اعدا می زد
روز و شب در من و اندیشه ی مردم بودم
بیشتر هم نَفَس اهل ری و قم بودم
خصم پنداشت که من بی کس و تنها هستم
غافل از اینکه خدا را ید و بیضا هستم
خواست تهمت بزند دید مبرا هستم
خواست تحقیر کند دید که والا هستم
جرمم این بود که من زاده ی زهرا هستم
آنکه در گوشه ی تبعید گرفتارم کرد
تا توانست به تهدید گرفتارم کرد
دشمنان بر سر من بس که بلا آوردند
دل پر صبر و قرارم به صدا آوردند
گاه در بزم شرابی ز جفا آوردند
گاه در مجلس اغیار مرا آوردند
بارها در نظرم کرببلا آوردند
کاروان اُسرا در نظرم می آمد
مجلس شام بلا در نظرم می آمد
یاد آن بزم شرابی که میان اُسرا
عمه ام بود و همه قافله ی کرببلا
بسته در سلسله ای سلسله ی آل عبا
وسط طشت طلا بود سر خون خدا
بزم مشروب کجا و حرم آل کساء
جمع کفار کجا و جمع عزیزان حسین
تهمت زشت کنیزی به یتیمان حسین
شعله ی فتنه ی کفار بر افروخته بود
صورت ماه یتیمان حرم سوخته بود
چشم حضار به ناموس خدا دوخته بود
غصه ی جد غریبم به دلم دوخته بود
زینب از مادر خود فاطمه آموخته بود
عمه ی مقتدرم خطبه ی غرایی خواند
و سر خون خدا سوره ی طاها را خواند
خیزران بود که روی لب و دندان می زد
بر لب ما ... نه !!! بر ناطق قرآن می زد
بانویی بر سر خود لطمه فراوان می زد
این رباب است که بوسه بر سر از جان می زد
گفتم رباب باز هم حرمله ای طعنه به مهمان می زد
داغ شش ماهه فراموش نمی گردد تا
ناله ی فاطمه خاموش نمی گردد تا
http://kheyme.blog.ir/post/810