ماباید حالمان این گونه باشد که در برائت و مودت غوطه ور باشیم. اگر این گونه نباشیم" الی یوم القیامه" ضرر می‌کنیم. یعنی زمانی هم که ازدنیا برویم اگربا این برائت و مودت زندگی کرده باشیم این حال برایمان همچنان باقیست. چرا که می‌گوییم:" الی یوم القیامه"
 ماچه احساسی داریم نسبت به جنایاتی که تکفیری‌های خبیث این روزها درسوریه وعراق انجام می‌دهند حس ترحم ومودت نسبت به شهدا ومظلومان یا حس برائت نسبت به قاتلان و جنایتکاران؟اگرناراحت شویم وآرزوکنیم ای کاش می‌توانستیم ازاین ظالمان انتقام بگیریم این نشان دهنده برائت ماست. این راهش است این حربه و وسیله مارا می‌آورد درمعرض مغفرت و بایدآنرا عرضه بداریم. این حرکت تکفیری‌ها و اتفاقاتی که برای عراق افتاد باعث شدخیلی ازجوان‌ها وپیرهایشان که به دنبال دنیا افتاده بودندبه خودبیایند ،شیعیانشان بعد ازجنگی که با ما داشتند و بعد از مشکلاتشان با صدام دچارخمودی شده بودند این اتفاق می‌تواند منشا خیر و انقلابی در تاریخ شیعیانشان باشد ما بایددعا کنیم برای آنها وبا اسلحه دعا کمک رسانی کنیم.

درروایت دارد؛ امام رضا ^{(علیه السلام)}  به آن شخصی که درجمعه آخرماه شعبان خدمتشان آمد فرمودند: همه ماه شعبان تمام شده همین جمعه مانده است پس تقصیرهایی که درایام گذشته دراین ماه کرده اید جبران کنید؛استغفارزیادکنید، توبه کنید ،بسیارتلاوت قرآن کنید و دربقیه این ماه بسیار این دعارابخوانید:"اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَکُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِی مَا مَضَی مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ " چطور ما در غفران الهی قرار می‌گیریم در حالی که ازاین دعا مشخص می‌شود یک عده در معرض مغفرت قرار نمی‌گیرندو همین طوری هم از ماه مبارک رمضان رد می‌شوند و اصلاً برایشان معنایی ندارد ، ما به این سود وزیان بندگی دقت داریم؟ اگر در این عرصه و در این نسیم خود را قرار دهید برای تو هم نصیبی از مغفرت است.  

دراین ماه از همه مهم‌تر استغفار است چه در عمل و چه در زبان ، استغفار عملی این است که از آنچه خدا نهی کرده دوری کنیم و برگردیم و به سوی خودش فرار کنیم ، ولی عده ای فرار نمی‌کنند فقط می‌گویند "استغفرالله ربی اتوب الیه" به همین اندازه! ولی عده ای فرار می‌کنند چون می‌دانند خدایی که یکی از اسمائش "ملجا الهاربین" است ودرصلوات شعبانیه و درمناجات شعبانیه هم داریم: "فقد هربت الیک" اگر آدم بفهمد خداوند این قدر پناهنده است مخصوصاً ما که می‌خواهیم از این بار گناهمان فرار کنیم ، خیالمان راحت می‌شود آنها قبول می‌کنند منتهی ماندن در این ملجا و پناه مهم است که خیلی‌ها نمی‌مانند.

درد این است که ما از دعوت شیطان وخواسته‌های شیطانی امتناع نمی‌کنیم و به او لبیک می‌گوییم، به خواسته‌های دنیایی لبیک می‌گوییم مثلا برای دیدن یک مسابقه ورزشی دغدغه داریم وقتمان راتنظیم می‌کنیم تادیروقت هم شده آنرادنبال می‌کنیم حالا اگر به همین بچه هیئتی‌ها می‌گفتیم امشب همه با هم زیارت عاشورا بخوانیم هر کسی یک کاری برایش پیش می‌آمد. نمی‌گویم تفریح نداشته باشید، بازی نکنید ولی می‌گویم گاهی وقتها به این فکر کن، من روزی چقدر برای بازی و تفریح واستراحت وقت می‌گذارم؟ چقدر برای قرآن و دعا و کارهای مستحبی وقت می‌گذارم؟ درد این است نگران زیارت عاشورای صبح سه شنبه نیستیم ،نگران برای دینمان نیستیم ، نگران این که به فیض ماه رمضان نرسیم نیستیم ! کسی نگران این چیزی‌ها نیست! کسی از خوشحالی شیطان نگرانی ندارد .

ما مقام ابی عبدالله ^{(علیه السلام)}  را نمی‌شناسیم ولی همین قدر می‌دانیم اینها برای وصل آمدند نه برای قطع و دوری انسان. اینها آمدند کفاره کاستی‌های بشری را بدهند نه انتقام کاستی‌ها را از ما بگیرند، لذا درزیارت جامعه کبیره می‌خوانیم: "کفاره لذنوبنا " منظور این است وقت برای اینها بگذاریم و راهمان را با یاد اینها روشن کنیم یعنی بعد از نماز اندازه یک سلام به ابی عبدالله الحسین ^{(علیه السلام)}به یاد حضرت باشیم.