فایل صوتی شب چهارم رمضان 1393 (کامل) با کیفیت اصلی
اشعار مناجات با خدا شب چهارم رمضان 1393
پَر شکسته ی من را ببین ، خدای کریم
ببین چگونه شدم مستکین ، خدای کریم
نشسته ام سر راهت مگر نظر بکُنی
تویی غنی و منم خوشه چین ، خدای کریم
به هر که رو زدم ، اصلا به من محل نگذاشت
نزن تو روی مرا بر زمین ، خدای کریم
خمیده ، با سر زانو ، شکسته، نادم
به سویت آمده ام این چنین، خدای کریم
به یاد حرف اُوِیسم ببخش عبدت را
که با غریبه شدم همنشین، خدای کریم
نریز آبرویم را به پیش چشم همه
نگیر بر گنهم ذره بین، خدای کریم
اگر چه رو سیه ام عاشق علی هستم
شبیه من شده حِسن حزین، خدای کریم
به خاطر گل روی علی مرا بخشید
همین خدای رحیم و همین خدای کریم
علاج درد گناهم هوای کرب و بلاست
مرا بِبَر به بهشت برین، خدای کریم
بهانه دارم و دلتنگ ، کف العباسم
شبیه حضرت ام البنین ، خدای کریم
فدای آن لب خشکیده که صدا میزد
به زیر چکمه ی مردی لعین، خدای کریم
اشعار روضه حضرت ابالفضل العباس (علیه السلام)
سرت را بد بریدند و بروی نیزه ها بستند
ندیده صحنه هایی را که دیده خواهرت اینجا
خدا را شکر می گویم نیامد مادرت اینجا
نیامد تا ببیند زخم های پیکرت اینجا
نیامد تا ببیند چشم زیبای تو را بستند
ندیده که ز هم پاشیده شد فرق سرت اینجا
نیامد تا ببوسد دست های بر زمین مانده
شنیدم آمده زهرا به جای مادرت اینجا
سرت را بد بریدند و بروی نیزه ها بستند
ندیده صحنه هایی را که دیده خواهرت اینجا
سر فرصت تو را غارت [ قطعه قطعه ] نمودند آن حرامی ها
ندیده هیچکس آنچه که آمد بر سرت اینجا
بیانات حاج آقا منصور ارضی در شب چهارم رمضان 1393
بسم الله الرحمن الرحیم
در بحث اسماء ماه مبارک رمضان دردعای 44صحیفه سجادیه می‌خوانیم: "شهر الاسلام،شهر الصیام، شهر الطهور، شهر التمحیص و شهر القیام..."
"تمحیص" را به معنی آزمون و بعضی به معنی پاک کردن از گناه بیان نموده اند. یعنی همانطور که هنگام غسل و استحمام ظاهرخودرا می‌شوئیم به تطهیر باطنی خودنیز توجه داشته باشیم. در زیارت جامعه ائمه المومنین علیهم السلام در باب غسل پیش از زیارت می‌فرمایند: "وَ طَهِّرْنِی بِمَاءِ التَّوْبَةِ "یعنی : "ومرا به آب توبه ازمعصیت پاکیزه گردان" در زیارات اهل بیت(ع) هم همین تصفیه درون و بیرون موضوعیت دارد.
در این ماه، "تمحیص" باید هم در جوارح و هم در جوانب باشد. اگر کسی این گونه فکر کند بهتر معنی ماه رمضان را می‌فهمد ، ما وقتی قرآن می‌خوانیم از این زبانمان قرآن به دیگر اعضا سرایت نمی‌کند ولی یک چیز ترش یا شیرین را می‌خوریم سریع، قلب ، معده ودیگراعضای بدن جواب می‌دهد.
استاد ما مرحوم چمنی می‌فرمود: "آیا قرآن و دعا خواندن ما به اندازه یک قرص آسپیرین نبایدتاثیر داشته باشد؟!" ما هنوز به طورجدی ویقینی امتحان نکردیم مثلا آیه41 سوره مبارکه فاطر: " إِنَّ اللَّهَ یُمْسِکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ ... " رابخوانیم و سردردمان خوب شود. این همه آیات وادعیه برای مریضی‌های جسمی وروحی داریم! حالا بگو حاج آقا یک آیه گیر بیاور درد عقل ما خوب بشود ! یکی نیست بگوید مشکل این است که بعضی‌ها اصلا عقل ندارند!
خیلی‌ها می‌گویند درشهر القیام باید ایستاد مقابل هر امرناپسندی وبه اوامرالهی قیام نمود. ازطرفی دیگراگریادتان باشددرصلوات شعبانیه می‌خواندیم: " یَدْاَبُ فی صِیامِهِ وَ قِیامِهِ فی لَیالیهِ وایامه " این شبها باید کمتر خوابید قیام برای مناجات است تاما قیام نکنیم و در تنهایی با دشمن(هوای نفس وشیطان) نجنگیم در جمع نمی‌توانیم حرکتی داشته باشیم.
همانطورکه بزرگان فرمودنددر بندگی و قیام به مناجات شب، افضل اعمال زیارت امام حسین علیه السلام و گریستن برمصائب آن حضرت است چه در سحر و افطار و درهمه اوقات .
گریه بر امام حسین علیه السلام این فهم رابه انسان می‌دهدکه چرا امام معصوم ادعیه را اینگونه دسته بندی کرده است؛مثلادرجایی " الذی اُنزل فیه القرآن " و در درجاهای دیگر "انزلتَ فیه القرآن " است تازه می‌فهمیم خداوند قرآن را برای چه کسانی فرستاده است. بعد از نبی خدا ، ائمه و اولیاء برای هدایت ما هم فرستاده، آنقدر هم دستور آمده در باب تلاوت قرآن در سحر، حتی شده به اندازه یک سوره یا یک آیه بخوانیم تا کم کم اُنس بگیریم. مشکل اینجاست که ما هنوز با روزها و دقایق ماه رمضان ا نس نگرفتیم چون با همه چیز اُنس گرفتیم مگر قرآن و دعا ، اگر به این دو اسلحه مسلح نشویم و با آنها کار نکنیم فقط بار کش هستیم چون بعداعلام کرده :" أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًی لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَی وَالْفُرْقَانِ "
درادامه این دعا(دعای44صحیفه) حضرت می‌فرماید " فَأَبَانَ فَضِیلَتَهُ عَلَى سَائِرِ الشُّهُورِ " خداونداین ماه را بر ماههای دیگر برتر قرار داده " بِمَا جَعَلَ لَهُ مِنَ الْحُرُمَاتِ الْمَوْفُورَةِ، وَ الْفَضَائِلِ الْمَشْهُورَةِ " به واسطه فضائل فراوان وبرتری آن بر سایر ماها، دارای حرمتهای خاص و آداب ویژه است که برای هر کار یک آدابی تعیین شده که واقعا از قدرت وتوان ما هم خارج است که همه آداب و حرمتهای آن را رعایت کنیم و خیلی از ادعیه را نمی‌فهمیم. زرنگ آن کسی است که از این قرآن و ماه رمضان به اهل بیت برسد " فَحَرَّمَ فِیهِ مَا أَحَلَّ فِی غَیْرِهِ إِعْظَاماً " نمونه ای از آداب ویژه ماه رمضان حرام شدن بعضی چیزهای حلال است مثل خوردن و آشامیدن.
و از آن مهم‌تر کنترل دل است. چطور برای هر چیزی یک کنترل قرار دادند. در ماه رمضان هم دلت را باید کنترل کنی این از آداب مهم ماه رمضان است. دل نباید مرده باشد ، این هفده ساعت زمان مناسبی برای تمرین و کنترل دل است.
در قضیه عاشورا وکربلا سه نفر درسه روز آب نخوردند؛ حضرت زینب سلام الله علیها،ابافضل علیه السلام و امام حسین علیه السلام، تقدیر خدا هم بود باران نیاید تا امام حسین علیه السلام امتحانش را به همه نشان دهد. البته امتحان شده است فرزند مادری است که امتحان شده بود. دراین ایام با شانزده هفده ساعت روزه داری بگو حسین جان می‌خواهم مزه تشنگی تو را بچشم این دیگر با آن امساک از خوردن وآشامیدن فرق میکند حالا حضرت سجاد علیه السلام در دعای چهل و چهارم می‌فرماید:دراین ماه برخی چیزها که حلال بود حرام است چون خدا خواسته است.
درحقیقت پاکی باید از درون شروع شود و یکی از وسایل آن روزه گرفتن است. وقتی از درون خود را از اطعمه و اشربه امساک نمودیم می‌فهمیم یک حال دیگری داریم حالا یکی از حیث پزشکی هفده تا نوزده اثر نام می‌برد یکی از حیث معرفتی و...
چرا می‌گویند هنگام دعا دستت را بالا بیاور؟
مرحوم ابن فهد حلی در کتاب عده الداعی نقل میکند؛درحدیثی قدسی آمده که خداوند می‌فرماید: کف دو دستت را ذلیلانه در برابر من بلند کن مانند برده ای که فریاد می‌زند و از آقای خود کمک می‌خواهد.
می فرماید هر گاه چنین کردی مشمول رحمت من خواهی گردید من کریم‌ترین کریمان و قادرترین قادران هستم ، ای موسی از فضل ورحمتم در خواست کن که این دو فقط در دست من است و غیر من آن را ندارند و ببین وقتی چیزی که از من طلب می‌کنی تمایلت نسبت به آنچه در دست من است چگونه است؟
هرکس مطابق عملش پاداش دارد و چه بسا انسان ناسپاس هم در بابر سعی و کوشش خود جزایی دریافت دارد. در همین مورد ابا بصیر از امام صادق علیه السلام در باره دعا و بلند کردن دستها سوال کرد،حضرت فرمودند: پنچ صورت دارد ، اول برای پناه بردن به خدا کف دو دست را باید رو به قبله قرار دهیم، دوم برای طلب روزی دستهایت را می‌گشایی و رو به آسمان می‌گیری ، سوم برای انقطاع به در گاه خدا با انگشت سبابه اشاره می‌کنی ، چهارم برای زاری کردن دستهایت را کشیده از سرت هم بالاتر می‌بری ، پنجم برای تضرع انگشت سبابه را در برابر رویت حرکت می‌دهی که این دعای ترس است.
