فایل صوتی شب چهاردهم رمضان 1393 (کامل) با کیفیت اصلی

اشعار مناجات با خدا شب چهاردهم رمضان ۱۳۹۳

به رو سیاهیم ، اقرار می کُنم ... العفو

برای خوب شدن ، کار می کُنم ... العفو

مرا تو می خری و پاک می کُنی اما

منم که آینه را تار می کُنم ... العفو

رسیده ام که خودم را نشانِ تو بدهم

به هر بهانه ای تکرار می کُنم ... العفو

خودت اجازه ی شب زنده داریم دادی

که با اجازه ات اصرار می کُنم ... العفو

مران ز خودت مرا، که من خود را

بدون تو همه جا خوار می کُنم ... العفو

از این که عفو تو شد شاملم ولی

من با گناه کردنم انکار می کُنم ... العفو

زمان تشنگی یاد حسین می افتم

به یاد کودکش افطار می کُنم ... العفو

ببین به پای مناجات گریه می ریزم

به یاد عمه ی سادات گریه می ریزم

---

اشعار مدح و روضه حضرت قاسم بن الحسن ^{(علیه السلام)}- قسمت اول

ای گدایان رو کنید امشب که آقا قاسم است

تا سحر پیمانه ریز کاسه ی ما قاسم است

یادمان باشد اگر روزی بقیع را ساختیم

ذکر کاشی های بابُ المجتبی یا قاسم است

از همان روزی که رزق نوکران تقسیم شد

کربلائی گریه کن های حسن با قاسم است

این کریمان با نگاه خود گره وا می کنند

آنکه عمری درد ما کرده مداوا ، قاسم است

گوسفندی نذر او کردم ، مرده زنده شد

آنکه نامش می کند کار مسیحا قاسم است

روی ابرویش اگر تَحتُ الحَنَک بسته حسین

در حرم زیباترین فرزند زهرا قاسم است

نعره زد : ان تنکرونی ریخت لشکر را بهم

وارث شیر جمل شاگرد سقا قاسم است

مرد نجمه بود و صاحب خیمه شد در کربلا

سایه ی روی سر مادر به هر جا قاسم است

با اشاره هر کجا میگفت : یا زینب ببین

آن سر عمامه بسته روی نی ها قاسم است

زیر سُم اسبها با هر نفس قد می کِشید

گفت با گریه حسین ، این تن خدایا قاسم است

نعل های خاک خورده ، دنده هایش را شکست

مثل مادر این تنی که می خورد پا قاسم است

چونکه قاسم بود بین گرگ ها تقسیم شد

یوسف پاشیده از هم بین صحرا قاسم است

پسر بزرگ نکردم که روی نی برود ...

---

اشعار روضه حضرت قاسم بن الحسن ^{(علیه السلام)} - قسمت دوم

از بس که شکستند تو را برگ و بری نیست

خون تو به جا مانده ولی بال و پری نیست

هر چند برایت پدری کردم ، اما

صد شکر کنار بدن تو پدری نیست

نیمی ز غم اکبر و نیمی ز غم تو

یک گوشه بی داغ بروی جگری نیست

اینگونه که بر ساقه ی تو خورده ، گمانم

بی فیض عظیم از بدن تو تبری نیست

گفتنم که تو را جمع کننداز دل این دشت

بوی تو می آید ولی از تو اثری نیست

باید خبرت را ز سُم اسب بگیرم

جای دیگر انگار ز جسمت خبری نیست

---

اشعار روضه حضرت قاسم بن الحسن ^{(علیه السلام)} - حاج حسین سازور

من که گفتم نرو اینگونه تنت ریخته است

کوهی از سنگ بروی بدنت ریخته است

تنکرونی " فأنابن الحَسَنَت " غوغا کرد

همه دیدند جگر در سخت ریخته است

عمه جان تو که دنبال تو راه افتاده

اشک از لحن " أنا بن الحَسَنَت " ریخته است

بی زره بودن تو کار مرا مشکل کرد

همه جا برگ گل یاسمنت ریخته است

تا که دیدم گل من ساقه ی تو تا خورده

دل من نیز از این تا شدنت ریخته است

چقدر مثل علی اکبر من پخش شدی

قطعه قطعه پرت از پر زدنت ریخته است

بی سبب نیست که پایت به زمین چسبیده

به گمانم که عسل از دهنت ریخته است

اندکی فکر عمو باش ببین پیر شدم

خیمه عمر من از ریختنت ریخته است

بس که با کاکُل پیشانی تو بازی شد

بر زمین زلف شکن در شکنت ریخته است

استخوانی که مسیر نفست را سد کرد

لخته ی خون بروی پیرُهنت ریخته است