بیانات حاج آقا منصورارضی |دوشنبه 24 تیر 92 | مسجد ارک| شب ششم ماه مبارک رمضان 92

مناجات با خدا - شب ششم رمضان المبارک 1392

این‌جا کریمی هست که بسیار می‌بخشد

در وا نکردی تا کنی اقرار می‌بخشد

تأثیر استغفار اوج باور عبد است

قبل از گناه کردن تو را غفار می‌بخشد

وقت گنه پرده به روی ما می‌اندازد

مشغول عصیانیم که ستار می‌بخشد

هر قدر هم دوری کنی، او در پی ما هست

گاهی به خلوت گاه در انذار می‌بخشد

این صبر که دارد خدا شرمندگی دارد

هر چه گنه را می‌کنی تکرار می‌بخشد

پیچیدگی زندگی تمرین رشد ماست

این‌ها مقاماتی‌ست که دلدار می‌بخشد

در میهمانی هوشیاری جزءِ ارکان است

این صاحبِ خانه به ما اسرار می‌بخشد

آب حیاتی که خدا فرموده این اشک است

این هدیه را بر دیده‌ی بیدار می‌بخشد

فرموده است شیخ‌الائمه، حق کسی را که

اشکی بریزد در عزای یار می‌بخشد

ذکر حسین در تشنگی تسبیح ما باشد

جان را صفا این ذکر گوهربار می‌بخشد

 

متن شعر مناجات باخدا حاج آقا منصورارضی |دوشنبه 24 تیر 92 | مسجد ارک| شب ششم ماه مبارک رمضان 92

مناجات با خدا - شب پنجم رمضان المبارک 1392

اینجا کریمی هست که بسیار می بخشد
لب وانکردی تا کنی اقرار می بخشد
تقصیر استغفار ، اوج باور عبد است
قبل از گنه کردن تو را غفار می بخشد
وقت گنه پرده بروی ما می اندازد
مشغول عصیانیم که ستار می بخشد
هر قدر هم دوری کنیم او در پی ما هست
گاهی به خلوت ، گاه در ارزان می بخشد
این صبر که دارد خدا ، شرمندگی دارد
هرچه گنه را می کنی تکرار می بخشد
پیچیدگی زندگی تمرین رشد ماست
اینها مقاماتی است که دلدار می بخشد
در میهمانی هوشیاری جزء ارکان است
این صاحب خانه به ما اسرار می بخشد
آب حیاتی که خدا فرموده این اشک است
این هدیه را بر دیده ی بیدار می بخشد
فرموده است شیخ الائمه حق کسی را که
اشکی بریزد در عزای یار می بخشد
ذکر حسین در تشنگی تسبیح ما باشد
جان را صفای این ذکر گوهر بار می بخشد

متن شعر مناجات باخدا حاج آقا منصورارضی |یکشنبه 23 تیر 92 | مسجد ارک| شب پنجم ماه مبارک رمضان 92

مناجات با خدا - شب پنجم رمضان المبارک 1392

ناگهان تا که چشم وا کردم، ماه مهمانی خدا آمد

به سر سفره‌ی کرامت دوست، شاه آمد اگر گدا آمد

دیدم این جا میان مهمان‌ها، آمده هر که آبرو دارد

بین این بندگان خوب خدا، چه کند آن‌که خود گنهکار است

پشت مهمان‌سرای تو ماندم، پشت در جای بی سر و پاهاست

من همان به که پشت در باشم، آگهم جای من نه این‌جاهاست

نه که من آمدم به سوی تو باز، مثل هر بار آمدی یا رب

گر چه دیدی تو زشتی من را، فرصت توبه دادی‌ام امشب

اگر این گونه هم دهی راهم، باز هم آبروی من برود

مپسندی که بر زبان همه، ای خدا گفتگوی من برود

نه لباسی برای مهمانی، نه دگر خلق و حسرتی دارم

بعد یک سال تازه آمده‌ام، من هم آیا رخصتی دارم؟

گیر کردم میان برزخ خود، نه ره چاره دارم و نه کسی

حاصلم را تباه می‌بینم، چه کنم گر به داد من نرسی؟

من اگر خودم بودم، به دلم باز شور و شین آمد

مانده بودم غریب که ناگه، رحمت واسعه حسین آمد

با حسین آبرو گرفتم من، زشتی دل دوباره زیبا شد

عزتم داد و اعتبارم داد، نوکرش هر که گشت آقا شد

دست من را گرفت و گفت بگو، یاعلی و ز جای خود برخیز

ای ز سنگ گنه زمین خورده، حال بر روی پای خود برخیز

هر که با ذکر یاعلی برخواست، تا قیامت ز پا نمی‌افتد

هر که با مرتضی علی آمد، پس ز چشم خدا نمی‌افتد

-----------------------------------------------------

مناجات با خدا  - قسمت دوم

من بنده ای حقیرم، افتاده بارم اینجا

دیگر شدم زمین‌گیر، با کوله بارم اینجا

یا رب و یا الهی

بس که گناه کردم، دل را سیاه کردم

نعمت تباه کردم، من شرمسارم اینجا

یا رب و یا الهی

تا شد گناه عادت، از دست رفت عبادت

وقت گناه کردن، بی اختیارم اینجا

یا رب و یا الهی

----------------------------------------------------------

اشعار روضه زبان حال امام زین العابدین ^(ع)

میان مناجات قسمت اول

من از این مردم بی عار بدم می‌آید

از مکافات، از آزار بدم می‌آید

سنگ‌ها از در و دیوار به ما بد کردند

تا ابد از در و دیوار بدم می‌آید

ذبح را آب نداده جلویم سر نبرید

تا قیامت من از این کار بدم می‌آید

محمل عمه‌ی ما را چقدر هل دادند

به خدا از سر بازار بدم می‌آید

----------------------------------------------------

قسمت دوم

از هر طرف رفتم غمی آمد به جانم

از این طرف عمه, از آن سو خواهرانم

در پیچ و تاب چشم‌های هرزه باید

جوشن برای معجر زن‌ها بخوانم

عمامه‌ام آتش گرفته چاره ای نیست

جز آنکه خاکستر ز گردن می‌تکانم

کار دعای عمه جانم بوده تا حال

قسمت شده بعد از چهل منزل بمانم